Het begint te kriebelen, de afstand waarover
misschien wel de meest heroïsche verhalen zich ten ronde doen roept. Een tijdje
terug zacht fluisterend maar ondertussen beginnen de 42.195 meter hard naar me te
schreeuwen. Niet gek, vandaag zijn de eerste WK atletiek medailles uitgedeeld aan
de vrouwen die de marathon liepen, zie ik de ene na de andere marathontraining
voorbij komen op Strava van trainingsgenootjes en tot slot beginnen mijn eigen
trainingen ook nog eens op marathontrainingen te lijken. Trainingen van onder
de 20km zijn tegenwoordig kort en records na records worden verbroken. Vorige
week tikte ik tijdens een duurloop de 33km aan, volgende week staat er 36km op
het schema. Een paar weken terug bleef het bij enkele slokjes water die ik tot
me nam tijdens de training, tegenwoordig lijkt het meer op zuipen. Dat mag ook
wel want over minder dan een maand is het zover, vanaf 8 september ±14:00 mag
ik mij hopelijk een marathonloper noemen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten